KS. PROBOSZCZ
ZBIGNIEW SUCHECKI

Drodzy Parafianie!

Wsłuchując się w słowa znanej pieśni kościelnej „Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry”, rozpoczynamy Adwent, czyli oczekiwanie na przyjście Zbawiciela, na narodziny Życia, które stanowi źródło i początek każdego ludzkiego istnienia i całej ludzkiej przyszłości.

Adwent jest szkołą oczekiwania. I to może dla wielu stanowić trudność, ponieważ zwykle nie potrafimy czekać. Charakterystyczne dla współczesnego człowieka, zwłaszcza młodego, jest to, że chce mieć prawie wszystko od razu i po najniższych kosztach, bez wysiłku i bez czekania. Nie umiemy cierpliwie czekać nawet na święta Bożego Narodzenia, a tym samym trudno nam przeżywać radość związaną z tym oczekiwaniem. W sklepach już teraz widzimy świąteczne dekoracje, a z głośników od wielu dni płynie śpiew kolęd. Do czego nas zachęcają? Czy do otwarcia Chrystusowi naszych serc, czy też raczej do otwarcia portfeli lub użycia kart kredytowych? W takim klimacie trudno jest zrozumieć, że Adwent musi mieć swój rytm i swoje tempo, a dany nam czas warto wykorzystać na duchowe przygotowanie do świąt. Na naszej adwentowej drodze Kościół zaprasza nas do czuwania razem z Maryją, do pogłębiania w czasie rorat nadziei na spotkanie z Panem. Podczas dni skupienia, rekolekcji adwentowych, w sakramencie pokuty i pojednania przygotowujemy nasze serca na spotkanie z Tym, który przychodzi, ofiarowuje nam radość i otwiera je na potrzeby

W Ewangelii na I Niedzielę Adwentu aż trzykrotnie słyszymy słowo Chrystusa: „Czuwajcie!”. Jak mamy czekać, czyli jak ma wyglądać nasza postawa czuwania, wyjaśnia nam prorok Izajasz w słowach odnoszących się do Boga: „Wychodzisz naprzeciw tych, co radośnie pełnią sprawiedliwość i pamiętają o Twych drogach”. Żyjemy w świecie, gdzie można mówić o powrocie pogaństwa, materialistycznej wizji człowieka, antyhumanizmie i postawach antychrześcijańskich. Celem ludzkiego życia stała się przyjemność, posiadanie dóbr materialnych, zabawa. Wielu chciałaby widzieć życie jako nieustanny bankiet, bez trudów i wysiłku. Patrząc na osobiste życie piewców takiej wizji człowieka, widzimy często jak jest ona wyniszczająca zarówno w odniesieniu do poszczególnych osób i rodzin, jak i społeczeństwa. Z tym większą mocą brzmią dzisiaj słowa Chrystusa: ”Czuwajcie!”

„Czuwajcie!” – a zatem nie dajcie się zwieść kłamstwu na temat człowieka, jego godności i powołania. „Czuwajcie!” – a więc nie pozwólcie na wyrwanie z was tej prawdy o człowieku, którą objawił nam sobą Jezus Chrystus. „Czuwajcie!” – a zatem wyrażajcie jednoznaczny sprzeciw wobec zła, które próbuje nas sobie podporządkować. „Czuwajcie!” – a więc módlcie się nieustannie, wierząc, że modlitwa, zwłaszcza różańcowa, zgodnie z tym, co Matka Najświętsza powiedziała prostym Pastuszkom z Fatimy, ocali świat przed zagładą. „Czuwajcie!” – a więc wytrwale i z odwagą oczyszczajcie Wasz sposób myślenia o człowieku, abyście podczas zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia pełni radości i pokoju mogli spotkać się z Bogiem-Człowiekiem, który do nas przychodzi. Tylko bowiem wtedy, gdy nasze myślenie o człowieku będzie piękne i szlachetne, jesteśmy zdolni do tego, aby czystym i przejętym miłością sercem powitać Jezusa narodzonego w Betlejem.

Rok duszpasterski Kościoła w Polsce, który rozpoczynamy I niedzielą Adwentu, przeżywać będziemy pod hasłem: „Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym”. Celem nowego programu dusz-pasterskiego jest odkrycie Osoby i darów Ducha Świętego, otwarcie się na Jego działanie oraz refleksja nad sakramentem bierzmowania i jego skutkami. Dla nas duszpasterzy to kolejne wyzwanie, ponieważ dostrzegamy powszechny fakt nieznajomości Osoby Ducha Świętego. Być może braku świadomości, czym jest sakrament bierzmowania należy szukać w kwes-tionowaniu przez niektórych prawd wiary, nauki Kościoła, sakramentu małżeństwa, jako fundamentu życia rodzinnego. I dlatego ciągle musimy szukać nowych sposobów dotarcia z Dobrą Nowiną o Chrystusie i podejmować wszelkie działania, które zachęcą wszystkich do refleksji nad relacją z Duchem Świętym, do odkrywania darów i charyzmatów, które są wezwaniem do współpracy z Duchem Świętym w dziele budowania społeczności ludzkiej i kościelnej. Jest to wyzwanie nie tylko na poziomie Kościoła instytucjonalnego, ale przede wszystkim na poziomie wspólnoty parafialnej, Kościoła lokalnego.

Rozpoczynamy kolejny rok liturgiczny z nowymi wyzwaniami i zadaniami. Przełom roku to dobry czas na podsumowanie, wnioski i refleksje. Pragnę podziękować moim współpracownikom za ogromne zaangażowanie i zrozumienie naszej wspólnej pracy. Dziękuję księżom wikariuszom i rezydentom za pracę, poświecenie, pomysły i życzliwość. W parafii pracuje wiele osób, które realizują różne konieczne zadania i im wszystkim składam wyrazy uznania i po-dziękowania za pomoc, troskę o kościół i wszelkie dzieła, które wspólnie podejmujemy. Dziękuję także osobom zaangażowanym w grupy modlitewne, wspólnoty liturgiczne, dorosłym, młodzieży i dzie-ciom. Parafia to wspólnota wspólnot, w której jest miejsce dla każdego i chcemy, aby ta wspólnota była przeżywana i doceniona przez wszystkich parafian.

Jaka jest nasza wspólnota parafialna? Według danych statystycznych systematycznie w niedzielę praktykuje jedynie około 15% parafian. Jest to bardzo mały procent. Średnia praktyk religijnych w Polsce to 40%. Jest to wezwanie nie tylko dla duszpasterzy, ale dla wszystkich zatroskanych o zbawienie swoich bliskich. Jako duszpasterze jesteśmy często świadkami jak mama lub babcia z wielkim żalem i smutkiem mówi o braku więzi ze wspólnotą parafialną swoich bliskich. Modlimy się za nich mając nadzieję na nawrócenie i opamiętanie. Troska o zbawienie swoich bliskich jest wyrazem miłości i wiary.

Obejmujemy posługą duszpasterską również chorych w szpitalu, osadzonych w więzieniu i pensjonariuszy w Parafialnym Domu Pomocy Społecznej. Nasze działania duszpasterskie są bardzo zróżnicowane. W szkołach znajdujących się na terenie naszej parafii uczy religii 14 katechetów. W tym roku przygotowujemy do I Komunii Świętej 142 dzieci, a do sakramentu bierzmowania przygotowuje się ponad 70 uczniów. Od trzech lat do sakramentu bierzmowania przygotowujemy również dorosłych, którzy z różnych powodów nie przyjęli wcześniej tego sakramentu. Ponad 100 dzieci poprzez sakrament chrztu zostało włączone do wspólnoty Kościoła. Każdego roku z naszej wspólnoty odchodzi ponad 100 osób. Liczba pogrzebów jest wyższa niż liczba chrztów i świadczy to przede wszystkim o tym, że na terenie parafii mieszka dużo osób starszych. Możemy się cieszyć ze wspólnot i grup parafialnych, ministrantów, duszpasterstwa młodzieży, wspólnoty małżeństw, scholi czy chóru parafialnego. Jednak ilość osób zaangażowanych w te wspólnoty jest niewielka. Mimo podejmowanych wielu inicjatyw jak katechezy dla dorosłych, wyjazdy integracyjne, festyny rodzinne i wolontariat zaangażowanie parafian jest nieduże. Martwi nas ta bierność parafian i pewna niechęć do czynnego zaangażowania w życie parafii poprzez udział we wspólnotach. Jednak nie jesteśmy zniechęceni i będziemy rozwijać kolejne inicjatywy w ramach pracy duszpasterskiej takie jak na przykład po raz pierwszy zorganizowane rekolekcje dla małżeństw „Tobiasz i Sara”, na które zapraszamy już w dniach 8-9 grudnia. Z każdej inicjatywy i pomysłu cieszymy się i dziękujemy Bogu. Parafia to wspólnota, która powinna być szczególnie wrażliwa na biednych i potrzebujących. Dzięki życzliwości i ofiarności parafian możemy się dzielić z potrzebującymi podczas różnego rodzaju zbiórek. Obejmujemy stałą pomocą dzieci z biednych rodzin finansując obiady w jednej ze szkół. Uczestniczymy w systematycznej pomocy „Rodzina Rodzinie”, gdzie wspieramy pomocą materialną rodzinę w Syrii.

Dla proboszcza parafia to również sprawy administracyjne związane z utrzymaniem kościoła, cmentarzy, Parafialnego Domu Pomocy Społecznej i innych budynków służących dla całej wspólnoty. Wyzwań i zadań jest wiele. Udało się wyremontować bramy i schody oraz wyłożyć kostką ponad 300 metrów alejek na starym cmentarzu przy ul. Mszczonowskiej. Wiele pracy i nakładów finan-sowych wymaga jeszcze, zarówno stary jak i nowy cmentarz. Koniecznym zadaniem jest pozyskanie terenu na powiększenie cmentarza. Na obecną chwilę cmentarze są już zamknięte i nie ma miejsca na stworzenie kolejnej alei grobów, co w najbliższej przyszłości stworzy problem z miejscem na chowanie zmarłych na cmentarzach grójeckich. W tym roku został przeprowadzony remont jednej z zakrystii wraz z wymianą mebli. Remont i wymiana mebli w drugiej zakrystii planowana jest na przyszły rok. Obecnie trwają prace związane z kompleksowym projektem remontu kościoła wewnątrz, czyli renowacji ołtarzy, ambony, chóru, nowego oświetlenia prezbiterium oraz w przyszłości malowania kościoła. Na wiosnę rozpoczniemy remont kaplicy i ołtarza św. Mikołaja. Ze względu na przeciągające się problemy administracyjne nie udało się w tym roku rozpocząć wymiany nawierzchni przed kościołem. Jednak posiadamy już wszystkie pozwolenia i zgody konserwatora zabytków i w nowym roku rozpoczniemy wymianę nawierzchni placu, dróg i schodów na terenie wokół kościoła. Wszyscy zdajemy sobie sprawę, że potrzeb jest wiele, jednak systematycznie w miarę możliwości i z Bożą pomocą będziemy je realizować. Oczywiście czas podejmowanych prac będzie związany z możliwościami finansowymi. Remonty obiektów zabytkowych wymagają dużych nakładów finansowych. Ufam, że z Państwa pomocą będziemy je podejmować na miarę naszych możliwości.

Przy tej okazji, z serca dziękuję Wam, Drodzy Parafianie, za modlitwę, życzliwość, ofiarność i wszelką pomoc. Nowy Rok Kościelny rozpoczyna nasze kolejne wchodzenie w tajemnice wiary. Napełnieni Duchem Świętym bądźmy świadkami wiary, nadziei i miłości. Prośmy Matkę Najświętszą, abyśmy doskonaląc się we wspólnocie parafialnej, na wzór Jezusa byli odważnymi głosicielami Ewangelii. Niech adwentowy czas radosnego oczekiwania pozwoli nam przygotować siebie, swoje rodziny i naszą wspólnotę na odnalezienie prawdziwego sensu i znaczenia świąt Narodzenia Pańskiego.